Suzanne Biewinga, filosofisch gespreksleider en onderzoeker 

Als filosoof richt ik mij op vragen rond betekenisgeving van ouder worden in de 21^e eeuw. In januari 2025 ben ik, als zeventig-jarige, op dit onderwerp gepromoveerd aan de Universiteit van Amsterdam.

Ik lees en denk over ouder worden, houd inleidingen en begeleid filosofische groepsgesprekken. Want ouder worden in deze tijd is een nieuw en complex vraagstuk, dat veel vragen oproept. Zoals: wat is de waarde van levenservaring in een snel veranderende samenleving? Hoe stel je zinvolle levensdoelen terwijl je toekomst krimpt en je wellicht steeds meer afhankelijk wordt van de zorg van anderen? Waarom willen veel mensen wel graag lang leven maar niet ouder worden?

Mijn achtergrond

Na mijn werkende bestaan studeerde ik filosofie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Opgeleid in het begeleiden van emancipatieprocessen werkte ik daarvoor jarenlang als ondersteuner van patiëntenorganisaties en ook als coördinator van een hospice. Het was een tocht langs mooie en pijnlijke kanten van het leven. Zowel in het klein – mijn eigen werk en privéleven, als in het groot – de manier waarop mensen samenleven. Filosofie studeren bood mij de kans om dit alles stevig te doordenken.

Begin 2016 stuurde ik een berichtje naar de lokale krant met de uitnodiging om in filosofische groepsgesprekken te praten over betekenisgeving van ouder worden. Mensen reageerden massaal. Zo ontstond mijn filosofiewerkplaats.

In afwisseling met deze groepsgesprekken ben ik over ouder worden blijven lezen. Ik wilde ontdekken hoe je hierover kunt spreken op een manier die past bij de eigen ervaring van ouderen. Een manier die waarachtig en inspirerend is. Het resultaat is een proefschrift. En een bewerking daarvan tot een boek: Ouder worden als ervaring.